Ποταμός Νέδας (Γ' μέρος)

...συνέχεια...

Το φυσικό υδρομασάζ ήταν ότι έπρεπε:

 

Και συνεχίζουμε:

Ο τερματισμός ήταν σε πέτρινο γεφύρι κοντά στο χωριό Πλατάνια. Όμως οι πληροφορίες ήταν ότι αν συνεχίζαμε σε μικρή απόσταση υπήρχε σπηλιά και καταρράκτες, και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για λίγο ακόμα. Αυτά που είδαμε ήταν μοναδικά.

Το 3^ο επίπεδο του καταρράκτη και στο βάθος η σπηλιά

Μπαίνοντας στην σπηλιά:

Κοιτώντας την άλλη άκρη της σπηλιάς:

Κοιτώντας τους σταλακτίτες στο ταβάνι της σπηλιάς:

 

 Το 2^ο επίπεδο του καταρράκτη

Το 1^ο επίπεδο του καταρράκτη

Αφού ευχαριστηθήκαμε αυτές τις μοναδικές εικόνες επιστρέψαμε πίσω από ένα μονοπάτι.

Στο γεφύρι του τερματισμού γύρω στις 16:00 μας περίμενε το τελευταίο γεύμα μας εκεί (περιελάμβανε γουρονοπούλα!!!, 1 ντομάτα, φέτα, ψωμάκια και … μισό πεπονάκι).

Στην συνέχεια μας πήραν τα αγροτικά και μας μετέφεραν στα Πλατάνια όπου βρήκαμε τα πράγματα μας και τα πούλμαν.

Από το ζωικό βασίλειο συναντήσαμε πολλά από τα παρακάτω είδη:

Λιβελούλα

Αράχνες που είχαν κάνει ιστούς πάνω σε πολλά δέντρα/θάμνους

 

Κουνούπια που κολυμπούσαν:

Βατράχους μικρούς και μεγάλους:
 

Σκαθάρι (;)

Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι η ομορφιά του τοπίου ήταν μοναδική. Μοναδική εμπειρία. Προτείνω σε όλους να την ζήσουν τουλάχιστον μία φορά. Το χαρακτηριστικό της εκδρομής ήταν ότι επειδή οι ώρες περπατήματος ήταν αρκετες, και ο καθένας είχε τον ρυθμό του, τα άτομα των συλλόγων μπερδεύτηκαν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να γνωριστείς με πολλά άτομα διαφόρων ηλικιών. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ηλικιές των συμμετεχόντων ξεκινούσαν από ~14 και οι μεγαλύτεροι ήταν άνω των ~ήντα. Συγκεκριμένα γνώρισα ένα ζευγάρι από την Καλαμάτα που ήταν 70 χρονών εκείνος (μου το είπε) και κάπου εκεί και η σύζυγος του, και το πάλευαν όπως μπορούσαν (τους συνάντησα την πρώτη μέρα). Αυτό θα πει θέληση!