Η τελευταία εξόρμηση πραγματοποιήθηκε στα όρια της Αρκαδίας με τη Μεσσηνία και αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο ήταν λίγο «ιδιαίτερο» και «ακραίο» μιας και ποδηλατήθηκε η σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει τα χωριά Χράνοι και Δεσύλλα. Για την ιστορία το κομμάτι αυτό κατασκευάστηκε από την ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι-Πειραιώς-Αθηνών-Πελοποννήσου), παραδόθηκε στην κυκλοφορία στις 4 Νοεμβρίου 1899 και λειτούργησε μέχρι το 2011 όπου ανεστάλησαν τα δρομολόγια οριστικά. Γενικά η κατάσταση της γραμμής ήταν πολύ καλή, σε λίγα σημεία η φύση είχε «νικήσει» και είχε καλύψει με βλάστηση τις γραμμές για λίγα μέτρα και σε δύο - τρία σημεία είχε υποστεί καθίζηση η υποδομή της γραμμής (βάση και στρώση διαμόρφωσης) και το κατάστρωμα (σιδηροτροχιές και στρωτήρες) ήταν εν μέρη «στον αέρα». Το δύσκολο της διαδρομής έγκειται στο ότι δεν υπήρχε χώρος εκτός των σιδηροτροχιών (στα αριστερά ή στα δεξιά) και έπρεπε να ποδηλατηθεί όλη η διαδρομή (15,3χλμ) πάνω στους στρωτήρες (ξύλα από πρίνο ή βλεανιδιά ή οξιά εμποτισμένα με αντισηπτικές ουσίες που πάνω τους στερεώνονται οι σιδηροτροχιές). Έτσι το ποδήλατο τρανταζόταν ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας κάθε στρωτήρα μιας και το χαλίκι ανάμεσα τους δεν ήταν αρκετό, με αποτέλεσμα να τρέμουν χέρια, πόδια και να δοκιμαστούν μέχρι και τα σφραγίσματα… Το τοπίο όμως ήταν κατάφυτο (κυρίως από βελανιδιές) και υπερκέρασε την ταλαιπωρία χαρίζοντας όμορφες εικόνες περνώντας από 5 πέτρινες τοξωτές γέφυρες, 5 τούνελ και μία μεταλλική γέφυρα.
Χράνοι:
Μακριά, τα τούνελ πριν τη γέφυρα Τσακώνας:
Η καθίζηση:
Τοξωτή γέφυρα Τσακώνας:
Φτάνοντας στο Δεσύλλα:
Δεσύλλας:
Τέλος και τω Θεώ δόξα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου