Η Ελλάδα στην οποία ζούμε, αλλά μόνο λίγα μέρη της γνωρίζουμε.
Εικόνες και σκέψεις από ταξίδια για να ταξιδεύει ο νους..

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2021

Ισθμός και Διώρυγα Κορίνθου.

Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι μια στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο.  Η διώρυγα της Κορίνθου που έχει κατασκευαστεί, ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, έχει μήκος περίπου 6,4 χλμ, πλάτος 25 μέτρα και βάθος 8 μέτρων. Η διάνοιξη της διώρυγας ήταν μια ιδέα που είχε απασχολήσει από τους αρχαίους χρόνους, και κατά περιόδους έγιναν προσπάθειες που όμως εγκαταλείφθηκαν λόγω τεχνικών δυσκολιών και υπέρογκου κόστους. Αντί αυτής, ο τύραννος Περίανδρος τον 7ο αιώνα π.Χ. κατασκεύασε λίθινη ράμπα τον Δίολκο (που ίχνη του υπάρχουν ακόμα). Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους  το 32 μ.Χ. ο Τιβέριος κατασκεύασε έναν αρχαιοαιγυπτιακό μηχανισμό με τον οποίο τα σκάφη κυλούσαν πάνω σε κορμούς δέντρων. Οι εργασίες της διάνοιξης ξεκίνησαν τελικά το 1880 και ολοκληρώθηκαν 1893. Λόγω της στρατηγικής σημασίας της περιοχής ο Θεοδόσιος Β’ από το 408 μέχρι το 451 μ.Χ.  κατασκεύασε μια από τις πιο σημαντικές οχυρώσεις του Ελλαδικού χώρου, και ο Ιουστινιανός από το 548 έως το 560 μ.Χ. ολοκλήρωσε τα «Εξαμίλια» ή απλά «Ιουστινιάνειο Τείχος» από τα οποία σήμερα σώζονται λίγα διάσπαρτα τμήματα. Όσον αφορά την μετακίνηση υπάρχουν τέσσερις σταθερές γέφυρες (δύο οδικές και δύο σιδηροδρομικές), μια στρατιωτική (έκτακτης ανάγκης) και δύο βυθιζόμενες στα δύο άκρα (στα δυτικά η Ποσειδωνία και στα ανατολικά των Ισθμίων).

Η πρόσφατη ποδηλατική εξόρμηση είχε ως σκοπό την περιήγηση κατά μήκους της διώρυγας ξεκινώντας την βυθιζόμενη γέφυρα των Ισθμίων με πορεία νότια μέχρι την Ποσειδωνία και επιστροφή από την βορεινή πλευρά.

 Η διαδρομή

Ξεκινώντας από τα Ίσθμια:


Ερείπια Ιουστινιάνειου τείχους:


Αρχαιολογικός χώρος Ισθμίων:


Ερείπια Ιουστινιάνειου τείχος κάτω από τη νέα εθνική:




Παλαιά οδική γέφυρα:






Παλαιά σιδηροδρομική γραμμή:


Παλαιά σιδηροδρομική γέφυρα:


Κομμάτι που έχει αποκολληθεί και είναι έτοιμο να καταρρεύσει:




Παλαιά διάσπαρτα πολυβολεία:



Ποσειδωνία:


Αρχαία Δίολκος:







Κόρινθος:

Λουτράκι:


Εθνική Λουτρακίου-Κορίνθου:



Ίσθμια:







 Τέλος και τω Θεώ δόξα.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021

Πάρνωνας: Καστάνιτσα σε φθινοπωρινό τοπίο.

Η εποχή: ένα φθινοπωρινό πρωινό (που μεσημέριασε και σχεδόν νύχτωσε..). Η στιγμή: τα φύλλα πάνω στις καστανιές είναι κίτρινα, ενώ τα πεσμένα δημιουργούν ένα καφέ χαλί.  Ο καιρός: βαριά συννεφιά, στα όρια της βροχής (έντονες βροχοπτώσεις σύμφωνα με τις προβλέψεις αλλά ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκαν). Ο τόπος: ανατολικός Πάρνωνας. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό, το οποίο αποτυπώνεται πολύ φτωχά στις φωτογραφίες.

Η διαδρομή ξεκίνησε από την Καστάνιτσα με αρχικό σκοπό την επίσκεψη της Μονής Κοντολινάς. Στη συνέχεια, παρά τις προτροπές ντόπιου να μην προχωρήσω γιατί θα με φάνε οι λύκοι και δεν θα με βρει κανείς (!), ακολουθήθηκε έρημος δασικός 13 χιλιομέτρων μέσα στις καστανιές στα χαμηλά και μετά σε πανύψηλα δέντρα μαύρης πεύκης και ελάτων. Ως προς την απόλυτη ερημιά, ο ντόπιος είχε δίκαιο. Ως προς τα άγρια ζώα, δεν συνάντησα κανένα, μόνο τα πουλάκια με τα κελαϊδίσματά τους χάλαγαν την ησυχία και χάριζαν γαλήνη. Μετά, η διαδρομή ήταν στον «πολιτισμό» (κατά βάση άσφαλτος), αλλά μόνο εννέα αυτοκίνητα συνάντησα στα υπόλοιπα 30 χιλιόμετρα της διαδρομής περνώντας από τις θέσεις: «Στραβόραχη», «Καταφύγιο» (όπου βρίσκεται το παλιό καταφύγιο), και «Αρνόμουσγα» (όπου βρίσκεται το καταφύγιο που λειτουργεί). Στην επιστροφή για Καστάνιτσα, μη θέλοντας να τελειώσει η διαδρομή, ακολουθήθηκαν διάφοροι δασικοί σε κάθετες διασταυρώσεις, χωρίς λόγο και σκοπό, απλά για να γεμίσει το μυαλό με ακόμα περισσότερες εικόνες αυτού του παραμυθένιου σκηνικού. Έτσι αντί για 5 ώρες χρειάστηκαν 7,5 ώρες και αυτό γιατί άρχισε να νυχτώνει… Στο τέλος η περιήγηση μέσα στη Καστάνιτσα ήταν επιβεβλημένη. Συνολικά διανύθηκαν 60 χιλιόμετρα στο μοναδικό Πάρνωνα.

Η Ιερά Μονή Κοντολινάς Αρκαδίας ιδρύθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα και ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο. Μετά από νικηφόρα μάχη των Καστανιτσιωτών εναντίον του Ιμπραήμ πασά, στις 26 και 27 Ιουλίου 1826 αφιερώθηκε και στον Άγιο Παντελεήμονα αποδίδοντας φόρο τιμής στον άγιο. Η Μονή πυρπολύθηκε από τον Ιμπραήμ αργότερα και τώρα σώζεται μόνο το καθολικό (μονόκλιτη βασιλική) το οποίο έχει αξιόλογες τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 1760.

Η Καστάνιτσα είναι ορεινό χωριό της Αρκαδίας, χτισμένο στις ανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 840 μέτρων. Ιδρύθηκε από τους Τσάκωνες στα τέλη του 6ου αιώνα και αναφέρεται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρονικου Β’ Παλαιολόγου το 1293. Λόγω της στρατηγικής του θέσης διέθετε κάστρο/πύργο στο ψηλότερό του σημείο και στην επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι αντιστάθηκαν σθεναρά στα στρατεύματα του Ιμπραήμ στις 27-7-1826. Σήμερα έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός, με πετρόχτιστα σπίτια λευκά σπίτια με τις γκρι σκεπές τους από σχιστόλιθο Μαλεβού, με πλακόστρωτους δρόμους και ανακαινισμένη πλατεία δίπλα από τον πολιούχο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και με τα ερείπια του πύργου να δεσπόζουν στο ψηλότερο σημείο.

Η διαδρομή 

Οι ψηλές κορφές του Πάρνωνα μέσα στα σύννεφα:






Οι αποχρώσεις του κίτρινου και του πράσινου:




Πόσες επιλογές περισσότερες??


Μονή Κοντολινάς:












Όσο το υψόμετρο ανέβαινε, οι καστανιές αραίωναν και πλήθαιναν τα έλατα:




Το παλαιό καταφύγιο (κλειστό):



Το καταφύγιο που λειτουργεί:



Τα σύννεφα κατέβαιναν απειλητικά:







Καστάνιτσα:


Τα ερείπια του πύργου στο ψηλότερο σημείο:




Η πλατεία και ο πολιούχος ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος:







 








 Τέλος και τω Θεώ δόξα.