Η Ελλάδα στην οποία ζούμε, αλλά μόνο λίγα μέρη της γνωρίζουμε.
Εικόνες και σκέψεις από ταξίδια για να ταξιδεύει ο νους..

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Μύκονος

Ανάμεσα στα καλντερίμια, δίπλα από τις εκκλησιές, πίσω από τα παραθυρόφυλλα, στις απέραντες αμμουδιές, στο αψεγάδιαστο λευκό των σπιτιών της, στη ζωντάνια της νύχτας, στην ομορφιά της Κυκλαδίτικης παράδοσης, η Μύκονος καταφέρνει να κάνει κάθε στιγμή ΜΟΝΑΔΙΚΗ.
Η Χώρα, όπως κοινά αποκαλείται η πόλη της Μυκόνου, εντυπωσιάζει και γοητεύει τον επισκέπτη της από την πρώτη στιγμή, χάρη στην ωραία θέση, την κλίμακα και την αρχιτεκτονική της. Παρά την μεγάλη τουριστική ανάπτυξη του νησιού καταφέρνει να διατηρεί όσο καμιά άλλη την κυκλαδίτικη φυσιογνωμία της και πολλά από τα παραδοσιακά στοιχεία της.
Ολόλευκα, κυβόσχημα τα σπίτια της, λάμπουν στο φως, αραδιασμένα σοφά, και με τάξη μέσα στ’ αμέτρητα δαιδαλώδη σοκάκια με τα ασβεστωμένα λιθόστρωτα. Πιο πέρα, σ’ ένα χαμηλό λόφο, οι για αιώνες ακίνητοι ανεμόμυλοι, σε συνδυασμό με τους κόκκινους τρούλους και τα καμπαναριά των αναρίθμητων εκκλησιών συνθέτουν μια εικόνα απαράμιλλης ομορφιάς. Στο λιμάνι της ένας μικρός πολύχρωμος στόλος από καϊκια και βάρκες συμπληρώνει με ζωηρές πινελιές αυτό το μοναδικό σύνολο.
Αν η επίσκεψη στο νησί ΔΕΝ γίνει τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ο καθένας μπορεί να χαρεί τις ομορφιές του νησιού.

Το φωτογραφικό υλικό είναι από τον Μάιο του 1999:




















 Τέλος και τω Θεώ δόξα.

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Άγραφα (ποδηλατική)

Κάποιο Σαββατοκύριακο Σεπτεμβρίου πριν από … 11 χρόνια είχε πραγματοποιηθεί ποδηλατική εξόρμηση στην περιοχή των Αγράφων. Το πετάλι ξεκίνησε να γυρνάει από το χωριό Κερασοχώρι με δυτική κατεύθυνση μέχρι να βρούμε τον Αγραφιώτη ποταμό και μετά ακολουθώντας την κοίτη του με βόρεια πορεία φτάσαμε αργά το απόγευμα στο χωριό Άγραφα. Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε γαστριμαργική κατάνυξη τρώγοντας ότι κρεατικό βρήκαμε μπροστά μας, και διανυκτέρευση στον ξενώνα του χωριού. Το επόμενο πρωί, προυνό προυνό, αφού πήραμε «λιτό» πρωινό (χα!) ξεκίνησε η απότομη ανηφόρα η οποία θα μας πήγαινε από τα 800 μέτρα υψομετρική στα 1600 σε περίπου 16 χιλιόμετρα. Μετά από ώριμη σκέψη, και ως κίνηση τακτικής χρησιμοποιήθηκε και αγροτικό! Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε νότια και νωρίς το απόγευμα επιστρέψαμε στο Κερασοχώρι. Συνολικά διανύθηκαν περίπου 26 χιλιόμετρα την πρώτη ημέρα και 43 την δεύτερη, με συνολική υψομετρική διαφορά περίπου 2500 μέτρα. Μοναδικές στιγμές οι εικόνες με τα ελεύθερα άλογα…

Η διαδρομή (μπλε για την πρώτη μέρα και καφέ για την δεύτερη):



Το χωριό Άγραφα:







Τέλος και τω Θεώ δόξα.

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Σαμοθράκη

Σαμοθράκη: το νησί με την παρθένα φύση, με τα απότομα βουνά, την πλούσια χλωρίδα και πανίδα, τα δάση με πλατάνια, πεύκα, καστανιές, κέδρους και άλλα δέντρα, τις πηγές, τους καταρράκτες (Φονιά, γριάς βάθρας), τις μικρές λίμνες κατά μήκος των ρεμάτων στις πλαγιές του βουνού - οι ντόπιοι τις ονομάζουν «βάθρες» - και τις παραλίες (παχιά άμμος). Τα πλατανοδάση σχεδόν φτάνουν στην θάλασσα. Η χώρα του νησιού με τις χαρακτηριστικές κεραμοσκεπές δίνει μοναδικό χρώμα και παραπέμπει σε χωριά ηπειρωτικής χώρας. Η Σαμοθράκη έχει σημαντικό αρχαιολογικό χώρο λόγω των Καβειρίων Μυστηρίων που τελούνταν στο χώρο του «Ιερού των Μεγάλων Θεών» (Παλαιόπολις).

Παρακάτω φωτογραφικό υλικό από το 2002: