Σκύρος: Εκκλησίες και παραλίες.

Εικόνες από εκκλησίες, ξωκλήσια και παραλίες του νησιού.

Η Σκύρος είναι το νοτιότερο νησί των Βόρειων Σποράδων και το μεγαλύτερο σε έκταση, η οποία όμως διοικητικά ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας και στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού είναι ορεινό και χωρίζεται σε δύο όγκους, στο βόρειο τμήμα ονομαζόμενο Μερόη με το πυκνό πευκοδάσος, τις ομαλές ακρογιαλιές και την κορυφή Όλυμπος (403μ) και στο νότιο τμήμα του Κόχυλα (792μ) που είναι βραχώδες, με απόκρημνες και σπηλαιώδες ακτές.
Η Χώρα της Σκύρου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε ύψωμα με γραφικά σοκάκια, καλντερίμια και παραδοσιακά αρχοντικά. Στην κορυφή δεσπόζει το βυζαντινό κάστρο με τα ερείπια του Ναού της Επισκοπής, τις υδατοδεξαμενές, τους Ναούς του Αγίου Ιωάννου Χρυσόστομου, των Αγίων Αναργύρων, του Μεγάλου Βασιλείου και την απίστευτη θέα προς το Αιγαίο και το νησί. Λίγο πιο κάτω, στην είσοδο του κάστρου υπάρχει η Μονή του Αγίου Γεωργίου (μετόχι της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους) με την θαυματουργή εικόνα, που χτίστηκε το 10ο αιώνα μ.Χ. από τον Νικηφόρο Φωκά, ανακαινίστηκε τον 16ο αιώνα καθώς και πρόσφατα μετά τις καταστροφές που προκλήθηκαν από το σεισμό του 2001. Για να ολοκληρωθεί η περιήγηση στη χώρα επιβάλλεται επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο (με ευρήματα από πρωτοελλαδική περίοδο μέχρι τους Ρωμαϊκούς χρόνους), στο Λαογραφικό μουσείο του Μάνου και της Αναστασίας Φαλτάιτς (με έτος ίδρυσης το 1964), στο Σκυριανό σπίτι (Τοπική λαογραφική συλλογή) και την πλατεία Μπρουκ με το ομώνυμο άγαλμα του Άγγλου ποιητή.
Το νησί προσφέρει πολλές επιλογές σε παραλίες όπως Μαγαζιά, Μώλος, Καρεφλού, Παλαμάρι, Άγιος Πέτρος, Κυρά Παναγιά, Ατσίτσα, Άγιος Φωκάς, Αχίλι, Ασπούς, Αχερούνες, Καλαμίτσα, Νύφι, Ρένες, κα.α.
Στο νησί υπάρχουν 187 εκκλησίες (ενορίες και ξωκλήσια) με σημαντικότερες τον Άγιο Νικόλαο (Πουριά), την Παναγία Λυμπιανή (στο βουνό Όλυμπος), τον Άγιο Παντελεήμονας (πάνω από το Πεύκο), τον Άγιο Δημήτριο (Φερεκάμπος), τον Άγιο Μάμα (Κόχυλας), τον Άγιο Νικόλαο (Λιναριά), τον Άγιο Νικόλαο (Αχίλι), την Αρχοντοπαναγιά (Χώρα), και τον Άγιο Ευστράτιο (Χώρα).
Τέλος στα βόρεια-ανατολικά του νησιού στο Παλαμάρι υπάρχει ένας από τους σπουδαιότερους προϊστορικούς οικισμούς του Αιγαίου που χρονολογείται την Πρώιμη και Μέση εποχή του Χαλκού (2500-1800 π.Χ.).

Άγιος Νικόλαος, Λιναριά:

Αγία Βαρβάρα, Λουτρό:

Άγιος Νικόλαος, Αχίλι:

Άγιος Νικόλαος, Αχίλι:

Άγιος Νικόλαος, Αχίλι:

Άγιος Νικόλαος, Πουριά:

Άγιος Νικόλαος, Πουριά:

Ζωοδόχος Πηγή, Πουριά:

Ζωοδόχος Πηγή, Πουριά:

Παναγία Λυμπιανή:

Κυρά Παναγιά:

Κυρά Παναγιά:

Άγιος Παντελεήμων (Μάρμαρο):

Άγιος Παντελεήμων (Μάρμαρο):

 Καλαμίτσα:

Καλαμίτσα:

 Καλαμίτσα:

Αχίλι:

Ασπούς:

Γυρίσματα:

Καρεφλού:

Καρεφλού:

Παλαμάρι:

Μαρκέσι:

Μαρκέσι:

Κυρά Παναγιά:

Κυρά Παναγιά:

Όρμος Καλογριάς:

Ατσίτσα:

Ατσίτσα:

Ατσίτσα:

Ατσίτσα:

Ατσίτσα:

Άγιος Φωκάς:

Άγιος Φωκάς:

Πεύκος:

Μώλος:

Μώλος:

Αχερούνες:

Τέλος και τω Θεώ δόξα.