Όλυμπος (1ο μέρος)

Ο Όλυμπος είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδος βρίσκεται στα όρια της Θεσσαλίας με τη Μακεδονία, με την κορυφή του «Μύτικα» να υψώνεται στα 2918 μέτρα. Είναι παγκοσμίως γνωστό λόγω της ελληνικής μυθολογίας ως η κατοικία των Θεών, με τον Δία να βασιλεύει στο θρόνο του. Η κορυφή του κατακτήθηκε για πρώτη φορά το 1913 από τους Ελβετούς Φρεντερίκ Μπουασονά και Ντανιέλ Μπο Μποβί και τον κυνηγό αγριοκάτσικων Χρήστο Κάκαλο, ενώ το 1921 ο Χρήστος Κάκαλος μαζί με τον Ελβετό Μαρσέλ Κουρτς ανέβηκε στην δεύτερη ψηλότερη κορφή του το Στεφάνι. Όλη η έκταση του Ολύμπου ανακηρύχθηκε το 1938 ως εθνικός δρυμός. Έτσι προσφέρει καταφύγιο σε περίπου 1700 είδη ζώων που αντιστοιχεί στο περίπου 25% της ελληνικής πανίδας. Όσον αφορά τη χλωρίδα, στα χαμηλά απαντώνται αείφυλλα πλατύφυλλα (πουρνάρι, κουμαριές), λίγο ψηλότερα υπάρχουν δάση από οξιές, ελάτης, και μαύρης πεύκης, ενώ μετά ξεκινούν τα ρόμπολα μέχρι περίπου τα 2500 μέτρα όπου τα αλπικά λιβάδια κυριαρχούν.
Η δική μας επίσκεψη στον Όλυμπο ξεκίνησε από τη θέση Γκορτσιά και ακολουθώντας ανηφορικό μονοπάτι διψήφιας κλίσης μέσα σε πανέμορφο δάσος προσεγγίστηκε το καταφύγιο της Πετρόστρουγκας όπου έγινε η πρώτη διανυκτέρευση. Την επόμενη ημέρα, ξεκινώντας νωρίς το πρωί και περνώντας από την Κορυφή Σκούρτα και το πέρασμα του Γιώσου φτάσαμε στο οροπέδιο των Μουσών με την μοναδική θέα προς το Στεφάνι όπου έγινε η δεύτερη διανυκτέρευση. Κάποιοι από την ομάδα συνέχισαν προς την κορυφή του Μύτικα και του Σκολιού. Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της εκδρομής, ενώ το δεύτερο ξεκινάει με την επόμενη ημέρα που επιστρέψαμε στο καταφύγιο της Πετρόστρουγκας και πραγματοποιήθηκε από μερικούς επίσκεψη στη Κλεφτόβρυση και τη σπηλιά του Γιαγκούλα. Την επόμενη μέρα κατεβήκαμε στη θέση Γκορτσιά και πριν επιστρέψουμε στην Αθήνα, έγινε μια δροσερή βουτιά στον καταρράκτη της Αγίας Κόρης.

Η διαδρομή: Γκορτσιά-Πετρόστρουγκα 

Η διαδρομή: Πετρόστρουγκα-Οροπέδιο Μουσών 

Τα μουλάρια είναι ο μοναδικός τρόπος τροφοδοσίας των καταφυγίων:

Το καταφύγιο στην Πετρόστρουγκα και μπροστά το δικό μας "σπίτι":

Η παραλία του Λιτόχωρου όπως φαίνεται από το μπαλκόνι του καταφυγίου:

Ανατολή:

Εκκίνηση για ψηλότερα:

Η θέα από την κορυφή Σκούρτα. Μπροστά η διαδρομή και στο βάθος το Στεφάνι και ο Μύτικας:

Κοιτώντας προς τα πίσω, την κορυφή Σκούρτα:

Φτάνοντας στο οροπέδιο και αγναντεύοντας το Στεφάνι:

Καταφύγιο Κάκαλου:

Διαδρομή προς τα "Ζωνάρια":

Το "Λούκι":

Επιστρέφοντας στα ζωνάρια:

Βραδιά με ζωντανή μουσική και καλό κρασί:

Τέλος και τω Θεώ δόξα.