Πάρνωνας: Πραστός - Καστάνιτσα.

Πρόσφατη ποδηλατική εξόρμηση στη Βόρεια Κυνουρία και τον Ανατολικό Πάρνωνα. Η επιλογή της τοποθεσίας δεν ήταν τυχαία• το φθινόπωρο, τα φύλλα από τις καστανιές ντύνουν το τοπίο με μοναδικά χρώματα, δημιουργώντας μια μαγευτική ατμόσφαιρα. Η διαδρομή ξεκίνησε από τη διασταύρωση όπου ο δρόμος οδηγεί αριστερά προς τον Πραστό και δεξιά προς την Καστάνιτσα. Στην αρχή ακολουθήθηκε ένα μικρό τμήμα ασφάλτου και στη συνέχεια, μέσω δασικού δρόμου, έγινε παράκαμψη για επίσκεψη στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Καρυάς. Μετά από μια σύντομη και φιλόξενη στάση στο μοναστήρι, η πορεία συνεχίστηκε με δασικό δρόμο μέχρι τον Πραστό — ένα όμορφο χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά, με χαρακτηριστικές  εκκλησίες. Η διαδρομή συνεχίστηκε μέσα στον πυρήνα του Πάρνωνα, ανάμεσα σε έλατα και καστανιές, σε ένα καταπληκτικό φθινοπωρινό σκηνικό, γεμάτο χρώματα και αρώματα από τα πεσμένα κάστανα. Μόλις τελείωσε ο δασικός δρόμος, ξεκίνησε η κατηφόρα με άσφαλτο μέχρι την Καστάνιτσα, που εκείνη την ημέρα έσφυζε από ζωή λόγω της γιορτής του κάστανου. Ο κύκλος της διαδρομής ολοκληρώθηκε λίγο πιο κάτω, μετά από 53 χιλιόμετρα και 1.500 μέτρα θετικής υψομετρικής.

Η Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Καρυάς βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της Κυνουρίας, στον Νομό Αρκαδίας, κοντά στο χωριό Πραστός, σε υψόμετρο περίπου 870 μέτρων. Η παράδοση θέλει τη μονή να ιδρύθηκε το 1580 από μοναχούς που κατέφυγαν από τον Άγιο Όρος, αν και άλλες πηγές τη χρονολογούν γύρω στο 1620-21, βάσει οθωμανικού εγγράφου. Ο ναός της μονής είναι κτισμένος σε «αγιορείτικο» ρυθμό (εγγεγραμμένου σταυρού με τρούλο) και εντυπωσιάζει με τον δωδεκάπλευρο τρούλο του, τη σκεπή από σχιστόλιθους, και εσωτερική αγιογράφηση των αδελφών Μόσχου το 1638. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και της Ελληνικής Επανάστασης, η μονή υπέστη λεηλασίες (π.χ. 1770) και καταστροφές (1826 από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασάς), ενώ το 1622 ανακηρύχθηκε σταυροπηγιακή, δηλαδή υπαγόμενη απευθείας στο Πατριαρχείο. Η μονή έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο μνημείο και αποτελεί χώρο ησυχίας και λιτής μοναστικής ζωής. 

Ο Πραστός είναι ένα παραδοσιακό ορεινό χωριό της Τσακωνιά, χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Πάρνωνας, σε υψόμετρο περίπου 649–728 μέτρων. Αποτελούσε ιστορικά την πρωτεύουσα της περιοχής, αναφερόμενο από το 1293 με το όνομα «Προάστειον». Κατά τον 18ο–19ο αιώνα γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση — είχε εκτιμώμενο πληθυσμό πάνω από 6.000, 30 εκκλησίες, 3 μονές, 2 κάστρα και πολλά επιβλητικά πυργόσπιτα. Η τσακώνικη διάλεκτος διατηρείται ακόμη εδώ από τους γηραιότερους κατοίκους. Σημαντικά αξιοθέατα του χωριού είναι τα παλαιά πυργόσπιτα (π.χ. των οικογενειών Σαραντάρη, Καραμάνου), οι εκκλησίες της Παναγίας (1762), του Αγίου Δημητρίου (17ος αι.) και των Ταξιαρχών (17ος αι.). Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάς κατέστρεψε τον Πραστό κατά τους αγώνες της Ελληνικής Επανάστασης, με αποτέλεσμα την εγκατάλειψη μέρους του πληθυσμού. Σήμερα ο Πραστός χαρακτηρίζεται ως παραδοσιακός οικισμός, προσελκύοντας επισκέπτες για την ιστορία του, την αρχιτεκτονική του και τη φυσική ομορφιά της περιοχής. 

Η Καστάνιτσα είναι ορεινό χωριό της Αρκαδίας, χτισμένο στις ανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 840 μέτρων. Ιδρύθηκε από τους Τσάκωνες στα τέλη του 6ου αιώνα και αναφέρεται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρονικου Β’ Παλαιολόγου το 1293. Λόγω της στρατηγικής του θέσης διέθετε κάστρο/πύργο στο ψηλότερό του σημείο και στην επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι αντιστάθηκαν σθεναρά στα στρατεύματα του Ιμπραήμ στις 27-7-1826. Σήμερα έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός, με πετρόχτιστα σπίτια λευκά σπίτια με τις γκρι σκεπές τους από σχιστόλιθο Μαλεβού, με πλακόστρωτους δρόμους και ανακαινισμένη πλατεία δίπλα από τον πολιούχο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και με τα ερείπια του πύργου να δεσπόζουν στο ψηλότερο σημείο. 

Το αρχείο της διαδρομής

 

Μέρος της ανάβασης: 

Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Καρυάς:

Προφήτης Ηλίας:

Η κορυφή του Πάρνωνα και χαμηλά ο Πραστός:

Πραστός:

Άγιος Δημήτριος:

Κάστρο:

Αφήνοντας πίσω τον Πραστό:

Καστάνιτσα:

Τέλος και τω Θεώ δόξα.