Κάστρο Μεθώνης

Το κάστρο ή καλύτερα η καστροπολιτεία της Μεθώνης είναι από τα σημαντικότερα οχυρωματικά κτίσματα στον ελλαδικό χώρο. Χτίστηκε από τους Ενετούς το 1206 και λόγω της στρατηγικής του θέσης (βράχος που βρέχεται από τη θάλασσα από τρεις μεριές και χωρίζεται με τάφρο από την ξηρά) αποτέλεσε σημαντικό λιμάνι και ως σταθμός στο ταξίδι από την Δύση προς τους Αγίου Τόπους, καθώς και ως εμπορικό κέντρο της Μεσογείου. Χωρίζεται σε δύο τμήματα (που χωρίζονται εσωτερικό τείχος), το νότιο που ήταν η πόλη και το βόρειο που ήταν το φρούριο και η έδρα του διοικητή, με συνολικό μέγεθος τα 93 στρέμματα. Τα τείχη προστατεύονταν στα βόρεια από μεγάλη τάφρο και δύο προμαχώνες, ενώ περιμετρικά αρκετοί πύργοι ενίσχυαν την άμυνα. Διέθετε και ακρόπολη σε μικρό ύψωμα μέσα στο κάστρο, η οποία είχε διπλό τείχος. Το κάστρο είχε έξι πύλες (με κυριότερη αυτή του Αγίου Μάρκου στα νότια), χτισμένες κατά βάση σε ισόγεια πύργων και προστατεύονταν από καταχύστρες και καταφραγές. Τα κτίσματα που διατηρούνται είναι ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (από την Β΄ Ενετοκρατία) , η πυριτιδαποθήκη (από την Α΄ Ενετοκρατία), δύο οθωμανικά λουτρά (Α’ Τουρκοκρατία), η βάση μιναρέ και καθώς και πλήθος πύργων. Τέλος στο νότο, υπάρχει μικρό οχυρό (Μπούρτζι), που αποτελείται από οκτάπλευρο πύργο δύο επιπέδων περιτριγυρισμένο με οκτάπλευρο τείχος και είναι χτισμένο σε νησίδα που ενώνεται με το κάστρο με πέτρινη τεχνητή γέφυρα.

Τέλος και τω Θεώ δόξα.