Πρόσφατη σύντομη
βόλτα 19 χιλιομέτρων στους δασικούς και τα μονοπάτια της περιοχής του Αγίου
Κωνσταντίνου με θέα προς το Λαύριο και τη Μακρόνησο.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος ή αλλιώς Καμάριζα (μέχρι το 1954) ή αλλιώς Μαρώνεια (κατά τα αρχαία χρόνια) είναι οικισμός σε απόσταση 5 χιλιομέτρων βορειοδυτικά του Λαυρίου. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν τέσσερα ορυχεία, τα Σερπιέρι, Κριστιάνα, Υλαρίων και Ζαν-Μπαμπίστ τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με στοές και φρέαρ. Τα ορυχεία χρησιμοποιήθηκαν κατά την αρχαιότητα από τα τέλη του 7ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 2ου αιώνα, φτάνοντας το πλήθος των 100 με πλήθος εργαζομένων τους 4000, για την εξόρυξη κυρίως αργύρου και μολύβδου. Την δεκαετία του 1860 αρχίζει και πάλι η άνθιση των ορυχείων και έτσι ιδρύονται πολλές εταιρείες, με σημαντικότερη τη «Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου». Χτίστηκαν εργοστάσια, κάμινοι, μεταλλοπλύσια, μηχανουργεία, μηχανοστάσια, αποθήκες, σχεδιαστήρια, κατοικίες και ο πρώτος βιομηχανικός σιδηρόδρομος μήκους 10χλμ που συνέδεε το Λαύριο με τα ορυχεία. Το σημαντικότερο φρέαρ με βάθος 165 μέτρα είχε την ονομασία Σερπιέρι και η πρόσβαση σε αυτό γινόταν μέσω ενός χαλύβδινου ανελκυστήρα. Το κτίριο που στέγαζε τον μηχανισμό κίνησης του πύργου σήμερα είναι το ορυκτολογικό Μουσείο με εκθέματα ορυκτά, σωζόμενα εργαλεία, αντικείμενα και μηχανήματα. Επίσης σώζεται κτήριο-θυρωρείο το οποίο χρησιμοποιείτο για την καταμέτρησή των μεταλλωρύχων πριν την είσοδο στη κύρια στοά και το οποίο ονομαζόταν από τους εργάτες και ‘’Παρόν’’ λόγω ακριβώς της χρήσης του.
Τέλος και τω Θεώ δόξα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου