Μαίναλο (ποδηλατική / ορειβατική)

Μονοήμερη, μοναχική και ολιγόωρη εξόρμηση στο Μαίναλο. Ο σχεδιασμός περιελάμβανε 43 κυκλικά ποδηλατικά χιλιόμετρα σε άσφαλτο και χωματόδρομους, καθώς και ανάβαση στην κορυφή του Μαινάλου ξεκινώντας από το καταφύγιο. Ο σχεδιασμός μπορεί να ήταν καλός, όμως δεν ταίριαζε με την εποχή.. Το χιόνι πάνω από τα 1600 μέτρα ήταν πολύ και δεν επέτρεψε την ολοκλήρωσή του. Πάντως το τοπίο ήταν μαγευτικό με το χιόνι και τα σύννεφα, που κινούνταν πολύ γρήγορα, να αλλάζουν το σκηνικό. Την μια στιγμή πυκνή ομίχλη να σκεπάζει τα πάντα και σε λίγα λεπτά να ανοίγει ο καιρός και ο ήλιος να φωτίζει και να ζεσταίνει τα πάντα.

Παρακάτω το φωτογραφικό υλικό.

Από εκεί κάτω έγινε η εκκίνηση σε ξερό/ζεστό τοπίο κοντά στο χωριό Καρδαράς:

Η αρχή της διαδρομής. Συνολικά τα πρώτα 8 χιλιόμετρα ήταν συνεχόμενης ανηφόρας με κλίση 8% έως 10%

Ενημερωτική ταμπέλα για ορειβατικό και ποδηλατικό μονοπάτι:

Η ανάβαση συνεχίζεται:

Τα πρώτα χιόνια κάνουν την εμφάνισή τους:

Μετά από αρκετό καιρό, το ποδήλατο φορτώθηκε (με ορειβατικό και λοιπό εξοπλισμό) και μετατράπηκε σε πιο touring μορφή μιας και η διαδρομή ήταν μεικτή (ορειβατική και ποδηλατική). Μπήκε πίσω σκάρα, έφυγε το τσαντάκι εργαλείων κάτω από τη σέλα και μπήκε άλλο μπροστά, φορτώθηκαν ορειβατικά παπούτσια, μπατόν, γκέτες, κλειδαριές, αδιάβροχο/μπουφάν:

Καταφύγιο Πάρνωνα: αλλαγή εξοπλισμού, παρκάρισμα ποδηλάτου και έναρξη πεζοπορικής ανάβασης:

Η κορυφή κρυμμένη καλά στα σύννεφα:



Το καταφύγιο:

Το χιονοδρομικό απέναντι από το καταφύγιο:

Ανεβαίνοντας:

Τελικά λόγω του πολύ και μαλακού χιονιού η ανάβαση δεν έγινε όπως αναμενόταν. Τα πατήματα ήταν βαθειά (όλη η γκέτα!!!) και αργά,…, και έτσι ο προγραμματισμός βγήκε εκτός χρόνου. Ο χρόνος που χρειάστηκε μόνο για το ένα τέταρτο της διαδρομής ήταν 45 λεπτά, ενώ ο σχεδιασμός συνολικά (ανάβασης και της κατάβασης) ήταν τρεις ώρες! Επίσης η κορυφή εκείνη την στιγμή ήταν μέσα στο σύννεφο, άρα δεν θα υπήρχε και η ανταμοιβή της θέας..

Επιστροφή στο καταφύγιο, γρήγορη αλλαγή και πάλι πετάλι:

Το χιονοδρομικό σχεδόν άδειο (3-4 μόνο σκιερ φαινόντουσαν):

Στο οροπέδιο το παιχνίδι που έπαιζαν τα σύννεφα σε συνάρτηση με το τοπίο, ήταν χάρμα οφθαλμών:

Το σύννεφο φαινόταν σαν χιονοστιβάδα πάνω στην κορυφή:



Στο οροπέδιο, με φόντο την κορυφή που είχε «καθαρίσει»:

Μετά το χιονοδρομικό, το τοπίο άλλαξε. Το χιόνι παντού, οι πλαϊνοί χωματόδρομοι καλυμμένοι τελείως με χιόνι (δύσκολα φαινόντουσαν), και λίγο αργότερα ακόμα και ο «κεντρικός» δρόμος προς Βυτίνα από το χιόνι και τον πάγο έγινε δύσβατος (απαγορευτικός για μοναχικό ποδηλάτη):

Επιστροφή από τα ίδια με κατηφόρα μέχρι τον Καρδαρά:

Τέλος και τω Θεώ δόξα.