Η Ελλάδα στην οποία ζούμε, αλλά μόνο λίγα μέρη της γνωρίζουμε.
Εικόνες και σκέψεις από ταξίδια για να ταξιδεύει ο νους..

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

Κωπαΐδα: Πεδιάδα και αποξηρανθείσα λίμνη.

Πρόσφατη ποδηλατική εξόρμηση στη Βοιωτία στην περιοχή της αποξηρανθείσας λίμνης και τωρινής πεδιάδας της Κωπαΐδας. Το πετάλι ξεκίνησε από τον Ορχομενό  για ένα δεξιόστροφο γύρο 56 χιλιομέτρων (απόλυτης επίπεδης διαδρομής). Το βόρειο κομμάτι ήταν μονότονο σε άσφαλτο και μόνο η πρωινή υγρασία σαν χαμηλή νέφωση ομόρφαινε λίγο το τοπίο. Στην συνέχεια, στα ανατολικά/νότιο-ανατολικά η διαδρομή ήταν σε στενό χωματόδρομο δίπλα στο κανάλι του Κηφισού με το τοπίο να γίνεται πανέμορφο. Στα νότια και μέχρι να κλείσει ο κύκλος, η διαδρομή «άνοιξε», το ποτάμι μεγάλωσε, και «γέμισε» με ποικίλα φράγματα (άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, άλλα πέτρινα, άλλα μεταλλικά), με αποτέλεσμα να συνθέτονται πανέμορφες εικόνες προς όλες τις πλευρές του ορίζοντα. 

Ο σημερινός κάμπος της Κωπαΐδας στην Βοιωτία δημιουργήθηκε ύστερα από την αποξήρανση της ομώνυμης λίμνης. Σύμφωνα με την ιστορία, οι πρώτοι που αποξήραναν την λίμνη ήταν οι Μινύες το 16 αιώνα π.χ. διοχετεύοντας το νερό της στον κόλπο της Λάρυμνας. Στην συνέχεια λόγω σεισμών/φυσικών καταστροφών, αλλά και κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών, το έργο καταστράφηκε και η Κωπαΐδα ξαναέγινε λίμνη. Προσπάθειες ξαναέγιναν στο πέρασμα των χρόνων αλλά η «λίμνη» πάντα επικρατούσε. Το 1880 γαλλική εταιρεία ξεκίνησε τα έργα αποξήρανσης τα οποία τελείωσαν τον Ιούνιο του 1886 όπου πραγματοποιήθηκαν λαμπρά εγκαίνια. Οι Γάλλοι μηχανικοί όμως δεν υπολόγισαν ότι ο πυθμένας αποτελείτο από φύκια και άλλα υλικά τα οποία όταν κάηκαν (η φωτιά έκαιγε σε έκταση δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων χωρίς να μπορεί να σβηστεί για πολλά χρόνια) μείωσαν την επιφάνεια εδάφους κατά περίπου 4 μέτρα, με αποτέλεσμα την επόμενη χρονιά (1887) η πεδιάδα ξανάγινε λίμνη. Στην συνέχεια ανέλαβε αγγλική εταιρεία τα έργα τα οποία ολοκληρώθηκαν το 1892. Με την αποξήρανση της λίμνης δημιουργήθηκαν 241.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, η καλλιέργεια της οποίας έχει συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων των γύρω πόλεων και οικισμών.

Ο Βοιωτικός Κηφισός ή αλλιώς Μαυρονέρι, πηγάζει από τον Παρνασσό (ανάμεσα στα χωριά Πολύδροσο και Λιλαία),  διαρρέει την κοιλάδα ανάμεσα στον Παρνασσό και το Καλλίδρομο και περνώντας από την δυτική και την νότια άκρη της πεδιάδα της Κωπαΐδας καταλήγει στην Υλίκη. Συνολικά έχει μήκος 60 χιλιομέτρων. Σήμερα με τα νερά του ο Κηφισός καλύπτει περίπου το 50% των αρδευτικών αναγκών της πεδιάδας της Κωπαΐδας.

Ο Ορχομενός των 10.000 κατοίκων είναι κωμόπολη της Βοιωτίας και βρίσκεται βόρεια της Κωπαΐδας. Η ιστορία της πόλης ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια, όπως το μαρτυρούν ο αρχαιολογικός χώρος με το θησαυρό του Μινύα, η ακρόπολη και το αρχαίο θέατρο (4ου αιώνα).

Η Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Μονή της Παναγίας Σκριπούς χρονολογείται από το 9ο μ.Χ. και βρίσκεται απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο του Ορχομενού. Σήμερα σώζεται μόνο το καθολικό, είναι τύπου σταυροειδούς με τρούλο, έχει αξιοσημείωτες τοιχογραφίες, μοναδικό κατακόρυφο μοναδικό ηλιακό ρολόι και ξεχωριστό κωδωνοστάσιο που κτίστηκε το 1939.

Αρχείο διαδρομής

















































Ι. Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Μονή της Παναγίας Σκριπούς:


Ι. Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Μονή της Παναγίας Σκριπούς:


Ι. Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Μονή της Παναγίας Σκριπούς:








Τέλος και τω Θεώ δοξα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου